امام حسین علیه‌السلام در دوران کودکی، محبوب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌‌آله‌و‌سلم بود و همچنین پیامبر را بی‌نهایت دوست داشت. حضرت شش، هفت ساله بودند که پیغمبر از دنیا رفتند. چهره پیامبر، به صورت خاطره بی‌زوالی در ذهن امام حسین علیه‌السلام مانده است. بعد خدا، علی‌اکبر سلام‌الله‌علیه را به امام حسین علیه‌السلام می‌دهد. وقتی این جوان کمی بزرگ می‌شود، حضرت می‌بیند که چهره، چهره پیغمبر است. صدا، اخلاق، شبیه پیامبر است؛ همان بزرگواری، کَرَم و شرف؛ بعد این‌طور می‌فرماید که هر وقت دل‌مان برای پیغمبر تنگ می‌شد به این جوان نگاه می‌کردیم.

 ۱۳۷۷/۲/۱۸ - رهبرانقلاب